ZESPÓŁ KOŚCIOŁA PARAFIALNEGO PW. ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA W CZĘSTOBOROWICACH
Historia parafii:
Pierwsza wzmianka o istnieniu parafii pochodzi z 1325 r. Jej teren obejmował dzisiejsze parafie m.in. w_Wygnanowicach, Sobieskiej Woli, Orchowcu. Do uposażenia zaliczono 5 łanów ziemi, las, dziesięcinę, łąkę itp. Początkowo Częstoborowice należały do archidiakonatu lubelskiego, dek. Chodel, obecnie do dek. Piaski. W latach 80-tych XVI w. do pocz. XVII parafia była pozbawiona własnego duszpasterza. W poł. XVII w. sporo ucierpiała w wyniku buntów kozackich. Z kolei 30.07.1863 r. oddziały powstańcze stawiły tu silny opór wojskom rosyjskim, poległa duża liczba powstańców, a ich mogiła znajduje się na miejscowym cmentarzu grzebalnym. W życiu religijnym pewną rolę odegrały bractwa, np. od 1733 r. działające bractwo różańcowe. Przy parafii istniała szkoła, szpital dla ubogich. Teren_par. zamieszkiwała także ludność prawosławna (głównie w Popowie i Chodyłówce – na Popowie istniała cerkiew). W parafii są 2 cmentarze grzebalne: jeden stary i drugi założony 11.04.1923 r. Archiwum zawiera m.in. akta metrykalne od pocz. XVIII w., zbiór dokumentów dotyczących dziesięcin, kronikę parafii od 1887 r., protokoły wizytacji biskupich.
Kościół:
Pierwszy kościół drewniany, wspomniano pod datą 1324 r., następny, także drewniany, wybudowano w latach 20-tych XV w. Pod koniec następnego wieku był on bardzo zaniedbany, a zniszczony w II poł. XVII w.
Obecnie istniejący, murowany, wybud. w latach 1670-1678, pw. św. Ap. Piotra i Pawła z fundacji rodziny Cieszkowskich. Został jednak zniszczony przez pożar w 1785 r. Po odbudowie (przedłużono także nawę i dobudowano zakrystię) - konsekrował go 26.10.1794 r. bp Jan Lenczowski. W latach 1879-95 przedłużono prezbiterium i zakrystię, dobudowano skarbiec i-"babiniec". W_1897 r. nastąpił ponowny pożar od pioruna - restauracja od 1918 r., i później po II wojnie światowej, ostatnio w latach 1997-98 prace wewnątrz świątyni.
Obecnie istniejący, murowany, wybud. w latach 1670-1678, pw. św. Ap. Piotra i Pawła z fundacji rodziny Cieszkowskich. Został jednak zniszczony przez pożar w 1785 r. Po odbudowie (przedłużono także nawę i dobudowano zakrystię) - konsekrował go 26.10.1794 r. bp Jan Lenczowski. W latach 1879-95 przedłużono prezbiterium i zakrystię, dobudowano skarbiec i-"babiniec". W_1897 r. nastąpił ponowny pożar od pioruna - restauracja od 1918 r., i później po II wojnie światowej, ostatnio w latach 1997-98 prace wewnątrz świątyni.
Budynek jest murowany z białego kamienia, otynkowany, jednonawowy, barokowy, przy prezbiterium zakrystia i skarbiec, wejście do nawy przez kwadratową kruchtę, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę, sufit w prezbiterium łukowy, a w nawie kasetonowy, ołtarze barokowe. W ołtarzu głównym obraz Matki Bożej uchodzący w opinii wiernych, jako dawniej należący do króla Jana III Sobieskiego.
Drugi przedstawia św. Piotra i Pawła (mal. Renata Kondradzka z Lublina, 1932 r.) Są 4 ołtarze boczne: przy tęczy po prawej - z rzeźbą Chrystusa na krzyżu (zasłaniany obrazem Przemienienia Pańskiego, XIX w.), po lewej - obraz MB Różańcowej ( mal. R. Kondradzka, 1938). Po lewej stronie nawy ołtarz z obrazem św. Mikołaja z XIX w., po prawej - św. Antoniego z XVIII w. W k-le zachowały się 2 ławki kolatorskie z XVIII w. W nawie poł. ławek pochodzi z XIX w., pozostałe wykonano w 1970 r. W zakrystii przechowuje się zabytkowe szaty i naczynia liturgiczne. Na chórze muzycznym są 8-głosowe organy.
Drugi przedstawia św. Piotra i Pawła (mal. Renata Kondradzka z Lublina, 1932 r.) Są 4 ołtarze boczne: przy tęczy po prawej - z rzeźbą Chrystusa na krzyżu (zasłaniany obrazem Przemienienia Pańskiego, XIX w.), po lewej - obraz MB Różańcowej ( mal. R. Kondradzka, 1938). Po lewej stronie nawy ołtarz z obrazem św. Mikołaja z XIX w., po prawej - św. Antoniego z XVIII w. W k-le zachowały się 2 ławki kolatorskie z XVIII w. W nawie poł. ławek pochodzi z XIX w., pozostałe wykonano w 1970 r. W zakrystii przechowuje się zabytkowe szaty i naczynia liturgiczne. Na chórze muzycznym są 8-głosowe organy.
Ogrodzenie z kapliczkami: Dawny cmentarz przykościelny otoczony murem z 4 kapliczkami. W murze furtki, dzwonnica-brama, kryte schody (w kształcie tunelu wznoszącego się ku górze - do kościoła) oraz kostnica.
Kapliczki zbudowane w wieku XVIII i XIX, wielokrotnie remontowane. Z ciosów kamiennych i cegły ceramicznej. Otynkowane. Cokoły obłożone płytami brunatnego marmuru. Daszki z blachy miedzianej. Flankowane od frontu parą narożnych filarów. Elewacja tylna gładka.
Mur z kamienia wapiennego, bramy i bramka z cegły czerwonej. Capki betonowe. Skrzydła – z kutego żelaza. Bramy słupowe – jednoprzęsłowe. Dzwonnica-brama z krytymi schodami: Wzniesiona w XVIII/XIX w. Gruntownie remontowana w 1938r i 1993r. Barokowa. Murowana z kamienia wapiennego, opoki. Wewnątrz w całości tynkowana. Stropy drewniane.
Kapliczki zbudowane w wieku XVIII i XIX, wielokrotnie remontowane. Z ciosów kamiennych i cegły ceramicznej. Otynkowane. Cokoły obłożone płytami brunatnego marmuru. Daszki z blachy miedzianej. Flankowane od frontu parą narożnych filarów. Elewacja tylna gładka.
Mur z kamienia wapiennego, bramy i bramka z cegły czerwonej. Capki betonowe. Skrzydła – z kutego żelaza. Bramy słupowe – jednoprzęsłowe. Dzwonnica-brama z krytymi schodami: Wzniesiona w XVIII/XIX w. Gruntownie remontowana w 1938r i 1993r. Barokowa. Murowana z kamienia wapiennego, opoki. Wewnątrz w całości tynkowana. Stropy drewniane.
Dzwonnica na rzucie prostokąta, dwukondygnacyjna o narożach ujętych lizenami. Parter otwarty na tunel schodów półkolistą arkadą, zwieńczony trójkątnym szczytem ze sterczynami. Od wschodu brama poprzedzona jednobiegowymi, krytymi 40-stopniowymi schodami. Stopnie kamienne, stopnice dębowe Dach nad dzwonnicą czterospadowy namiotowy kryty blachą na pełnym deskowaniu. Na ścianach proste drewniane poręcze.
Wewnątrz dzwonnicy 2 stare dzwony, zakupione po II wojnie światowej - jeden z 1586 r., drugi z 1744 r. odlany przez Wittwercka z Gdańska.
Drzewostan w granicach dawnego cmentarza kościelnego: W obrębie muru ogrodzeniowego nieliczne egzemplarze starego drzewostanu – głównie lipy (patrz „POMNIKI PRZYRODY”)
Całość ZESPÓŁU KOŚCIOŁA PARAFIALNEGO PW. ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA W CZĘSTOBOROWICACH wpisana jest do rejestru zabytków województwa lubelskiego Nr A/396, dec. z 11.02.1969r.
ZDJĘCIA KOSCIOŁA NA STRONIE PARAFII https://www.czestoborowice.org/
Drzewostan w granicach dawnego cmentarza kościelnego: W obrębie muru ogrodzeniowego nieliczne egzemplarze starego drzewostanu – głównie lipy (patrz „POMNIKI PRZYRODY”)
Całość ZESPÓŁU KOŚCIOŁA PARAFIALNEGO PW. ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA W CZĘSTOBOROWICACH wpisana jest do rejestru zabytków województwa lubelskiego Nr A/396, dec. z 11.02.1969r.
ZDJĘCIA KOSCIOŁA NA STRONIE PARAFII https://www.czestoborowice.org/
Galeria
Warto zobaczyć
Sed ultrices nisl velit, eu ornare est ullamcorper a. Nunc quis nibh magna. Proin risus erat, fringilla vel purus sit amet, mattis porta enim. Duis fermentum faucibus est, sed vehicula velit sodales vitae. Mauris mollis lobortis turpis, eget accumsan ante aliquam quis. Nam ullamcorper rhoncus sem vitae tempus. Curabitur ut tortor a orci fermentum ultricies. Mauris maximus velit commodo, varius ligula vel, consequat est.
Fusce ut velit laoreet, tempus arcu eu, molestie tortor. Nam vel justo cursus, faucibus lorem eget, egestas eros. Maecenas eleifend erat at justo fringilla imperdiet id ac magna. Suspendisse vel facilisis odio, at ornare nibh. In malesuada, tortor eget sodales mollis, mauris lectus hendrerit purus, porttitor finibus eros lorem eget mauris.
Lorem ipsum dolor
- Maecenas lacinia nisi ac blandit tempus.
- Phasellus in neque dignissim, placerat diam ac, fermentum ex.
- Mauris vitae nunc eu nisi ultrices dictum.
- Morbi scelerisque urna nec ultricies varius.