Zespół dworski.
Założony w XVI w. przez Stryjeńskich, obecny z II poł. w XVIII w. Położony na lewym brzegu rzeki Giełczwi, na wzniesieniu, z dwóch stron otoczony stawami. Złożony z dworu zwróconego frontem na wschód do prostopadłej do niego oficyny. Od północy na jego tyłach pozostałości parku oraz budynku gospodarczego na południu. Dwór zbudowany w II poł. XVIII w., powiększony i przebudowany ok. 1880 roku przez architekta Kornelego Gabrielskiego. Późnobarokowy, przekształcony w neobaroku. murowany z cegły, otynkowany, parterowy, częściowo podpiwniczony, z poddaszem przerobionym ok. 1880r. na mieszkalne. oraz obszernymi przybudówkami z tegoż czasu; piętrowym budynkiem od południa i parterowym z pięterkiem od północy. założony na rzucie prostokąta z silnie wysuniętymi do tyłu dwoma ryzalitami bocznymi o zaokrąglonych narożach, oraz prostokątnym ryzalitem od frontu dobudowanym ok. 1880r. zapewne w miejsce dawnego portyku. Wnętrze o układzie dwutraktowym, przebudowane, zewnętrzna dekoracja elewacji przekształcona również ok. 1880r. Dach łamany, czterospadowy, ze starą więźbą, kryty blachą. Po 1945 roku adaptowany na cele szkolne.
Zespół dworsko-parkowy wpisany do rejestru zabytków pod nr A/715.