Kościół drewniany przeniesiony z Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa z ulicy Kunickiego w Lublinie. Został wzniesiony w latach 1933-1934 wg projektu architekta Tadeusza Witkowskiego przez majstra Jana Pożaka. W 1985 r. został przeniesiony do Pilaszkowic, gdzie pełni rolę kościoła filialnego.
Kościół jednonawowy, konstrukcji sumikowo-łątkowej, misternie wykończony, zbudowany w stylu neogotyckim, wspaniale komponuje się z otaczającymi go wzgórzami. Do budowy ścian wykorzystywano w większości podkłady kolejowe. Prezbiterium niewyodrębnione z nawy, zamknięte trójbocznie z dwoma ukośnie ustawionymi zakrystiami, krytymi dachami namiotowymi z kopułkami.
Wieża konstrukcji słupowej od frontu, o ścianach zwężających się ku górze. Nadbudowana częściowo nad nawą z kruchtą w przyziemiu i poprzedzona gankiem z trójkątnym szczytem wspartym na sześciu kolumnach. Zwieńczona blaszanym hełmem baniastym z latarnią. Wejścia do wieży i zakrystii poprzedzone gankami. Dach jednokalenicowy, kryty blachą z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną również hełmem baniastym z latarnią. Wnętrze wyłożone boazerią. Stropy płaskie. Chór muzyczny nadbudowany nad nawą z parapetem o prostej linii. Na wysokiej wieży umieszczony został 230 kilogramowy dzwon ufundowany z racji 25-lecia Pontyfikatu Papieża Jana Pawła II.

KOŚCIOŁ FILIALNY W PILASZKOWICACH wpisany jest do rejestru zabytków województwa lubelskiego Nr A/887, dec. z 25.06.1984r.

ZDJĘCIA KOSCIOŁA NA STRONIE PARAFII https://www.czestoborowice.org/